سه تکه
باشد تا تعریف شود .
می خرامد در دل بحر کویری
جاده های خاکی عصر جونی
مثل رویای تو اوج نوجونی
که می خواستی دل بشی تو چشم اشگی
کوله و پیاله ی تجربه و افق رو بردار
که می شه جاده براه تو اوج پیری
تو را آخرین
تو را ای سکینه ؛ به هستی ؛ چو فرقان به گیتی بدیدم
تو را ای قلب عالم ؛ همه در تب و تاب جان بدیدم
تو را چون شبیه ستاره ؛ فرا روی انسان بدیدم
تو را آیه آیه ؛ چو انوار قرآن بدیدم
تو را نور بستان ؛ گلستان بدیدم
تو را بحر دریا ؛ فرا راه دریا بدیدم
تو را هستی دل ؛ چو ماوای جان ها بدیدم
تو را دل ستان ؛ دل افزا بدیدم
تو را روح همتا ؛ چو انوار یکتا بدیدم
تو را عشق خالق چو عشاق به یوم ؛ انتظاران بدیدم
تو را قلب طه ؛ چو انفاس یاسین بدیدم
تو را آخرین در(د-باضمه و ر-مشددباکسره)خالق ؛ مصفای دل ها بدیدم
دوست ؛ یار
مامست صبوحیم زمیخانه دوست
حاجت به می و خانه خمارنداریم
ماچون تو بدلبری ؛ یار نداریم
گلبرگ چنین طریی همراه نداریم
شب خیزکه عاشقان یه شب راز کنند
گرد در بام دوست پرواز کنند
فرشته عشق نداند به سحر چه راز کنند
جان بحسرت دیدار سحرگهان شب انتها کنند
آب حیات منست خاک سر کوی دوست
گر دو جهان خرمیست ما و غم روی دوست
ولوله در شهر نیست جز شکن زلف یار
فتنه در آفاق نیست جز خم ابروی دوست
نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار
صنما با غم عشق تو چه ها که نشود
کیست که آشفته در آن زلف چلیپا نشود
دیده ای نیست که بینداو شیدا نشود
عتاب یار پریچهره عاشقانه بکش
که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند
زملک تا ملکوتش حجاب بردارید
هر آنکه خدمت جام جهان نما بکند
رمضان قطعه ای از بهشت
ماه رمضان در هر سال ؛ قطعه ای از بهشت است
که خدا؛ درجهنم سوزان دنیای مادی ما آنرا وارد می کند .
به ما فرصت می دهد؛که خودمان را برسر این سفره الهی
در این ماه ؛ وارد بهشت کنیم . بعضی همان سی روز را
وارد بهشت می شوند ؛ بعضی به برکت آن سی روز؛
همه سال را و بعضی همه عمر را ؛ بعضی هم از کنار
آن می گذرند .
غافل عبور می کنند ؛ که مایه تآسف و خسران است .
حالا برای خودشان که هیچ ؛ هرکس که ببیند
این موجود انسانی ؛ با این همه استعداد و توانایی ؛
عروج و تکامل از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند ؛
حق دارد که متآسف شود. این ماه رمضان است .
ماه ضیافت الله . ماه لیله القدر . بشر که درمیان انواع
عوامل و موجبات غفلت از خدا و از راه او ؛ محاصره شده
و انگیزه های گوناگون او را به سمت پایین و تنزل و
سقوط می کشاند ؛ در این ماه فرصتی پیدا می کند
که در آن بتواند روح را ؛ که روح انسان و باطن بشر ؛
به عروج و اعتلا تمایل دارد ؛ به سمت عروج و اعتلا
سوق دهد و به خدا تقرب جوید و به اخلاق الهی
تخلق پیدا کند .
ماه رمضان چنین فرصتی است .
پس خود را دریابیم .
این جا هبوط است
در این ماه به دشت شقایق ها برویم
به دشت رز و ..... نرگس ها
به دشت شیدایی و زیبایی ها
به دشت ؛؛؛ قبل از چیدن سیب ،